بگذار دوستت بدارم ...

به دلایل من نزدیک مشو تنها دشمن من عقلکی ناچیز بود مواظب سلامت لبخندت باش زهری از دلایل من کاری تر نیست تفکر یعنی تردید بدون کلمه با من حرف بزن تردید یعنی مرگ شوق پس تو کتاب مخوان فهم این تنهایی نیازمند استدلال نیست پس تو به آینده میندیش و در آینه ات نگاه کن و ببین که حق با لبخند توست و بدان که نور لرزنده بر آبها ست بیا و هدف من در گمراهی باش و بدان که سعادتی بالاتر از سکوتت نیست پس تو از من هیچ مپرس و بگذار دوستت بدارم با تمام جهل خود.