رمضان 92

به نام  صاحب زمین و زمان

به نام صاحب علی و علی

به نام  ماه رجب، شعبان و رمضان

باز بوی عطر اذان زمزمه ی گوش خلق مخلوق  گردید. باز صدای ربنا ورده زبان ما گردید.باز بوی سحرگاهان چشم نواز رقصندگی ثانیه های زمان گردید و باز دل دله ی عارفانه ی افطار مراوده ی خلق مشعوف گردید. آری رمضانی دیگر آمد. آری ترفیع عارفانه ی زمرگی دل ما آمد. ضیافتی که صاحب،  بنده را متفخر نان و خرمائی گردانید که  این طعم ز طعم دیگر طعام موجود توفیر است. طعمی که بوی عبادت، رشادت، صیانت، سخاوت، ظرافت و سبک بالی اشرف مخلوقان آسمانی را دهد. طعمی که تشنگی همراه گرسنگی را حلاوت گرداند. آری پالایش روح کاری دیگر است که هر یک زما مستضعف آنیم  و  چه زمانی بهتر از محضر اولیای کردگار که  یک کنی پاداشت دهد به هزار و قدم برداری به دوشت کشد بسیار.آری دوردانه ام، تاجداربندگی، زمان آن است که بندگی را به صلابه ی خود کشانی و اشرفیت خود را به زمره ی موجود نشانی، زمان آن است که بسم رب العظیم گوئی و علی را یارو یاور خود دانی.

مفتوح برکات خالق پیشکش مخلوق باشد. باشد که ثمره ی  ما نیز در زمره ی بندگان خالق   باشد.