مرا زین دوره عهد خویشتن بشکت که تا جان دارم زعهد دوست باید باشد
نی برای سود خویشتن عهدی باشد بلکه زباب ملت باید حاکم پرست باشد
دانم زبیچارگی، نفعی مجمل خاص باشد زین دنیای دورویی، حضور تو غنیمت باشد