ساربان!

ساربان! گر توئی مرا عرش باشد و فرشی نیست

صاحبم، گر توئی مرا تاج باشد و غلامی نیست

ساربان! آهسته رو آرام جانی خواهم ازت

زین چهره بی رو، نای و وصال زاندوه نیست

ساربان! گرتو نیستی مرا لطمه به وصال ا م ازت

طالبم، گر توئی مرا زین غم دیگر باکی نیست

ساربان! ایمان و جانی ز من بستان و برو

کاین کلام قاصر، ارزش کمال تو نیست

ساربان! مرا تیمار اندوه باشد، غمی

التیام زخم، مرهمی جز تو نباشد و نیست

ساربان! اشتر سوارم ، آهسته رو

 زین کلام کهنه، غم و اندوه و چاره نیست

ساربان! انگشت نمایم، چاره کن

بهلول چو بهلول گشت، دیوانه نیست

ساربان! صدایم زین کلام خسته آواره کن

شیرینی فرهاد، معشوق و دلداده نیست

ساربان! خاصمم، اجر این بیچاره کن

فردوس برین، پاداش هجاره نیست

ساربان! ستمکار و لطف دیده ام ازت

مرا شاد باشد، اندوه عذاب، دوری نیست

ساربان! آهسته رو آرامی جانی خواهم ازت

صامتم، نای و توان در من نشانی نیست

ساربان! اشتر سوارم! چاره کن

پایان راه مختوم به خاکم، ملالی نیست

ساربان! آهسته رو،شرمسارم ازت 

مرا باشد غم وصال و اندوه و گریست