پدر

پدر ان شیشه که بر خاک تو زد دست اجل 

شیشه ای بود که شد باعث ویرانی من 

یوسفت نام نهادند و به گرگت دادند

مرگ،مرگ تو شد ای یوسف کنعانی من

مه گردون ادب بودی و در خاک شدی 

خاک،زندان تو گشت،ای مه زندانی من

از ندانستن من دزد قضا آگه بود

چو تو را برد، بخندید به نادانی من

آن که در زیر زمین، داد سروسامانت                            

کاش می خورد غم بی سر سامانی من

بسر خاک تو رفتم،خط پاکش خواندم

اه از این خط که نوشتند به پیشانی من

رفتی وروز مرا تیره تر از شب کردی

بی تو در ظلمتم ای دیده ی نورانی من

بی تو اشک و غم و حسرت همه مهمان منند 

قدمی رنجه کن از مهر به مهمانی من

صفحه ی روی ز انظار پنهان میدارم

تا نخوانند بر این صفحه پریشانی من 

دهر،بسیار چون سر به گریبان دیده است

چه تفاوت کندش،سر به گریبانی من  

عضو جمعیت حق گشتی و دیگر نخوری                      

غم تنهایی و مهجوری و حیرانی من                           

گل و ریحان کدامین چمنت بنمودند                            

که شکستی قفس ای مرغ گلستانی من                 

من که قدر گهر پاک تو میدانستم                             

زچه مفقود شدی،ای گهر کانی من                            

من که آب تو زسر چشمه ی دل میدادم                     

آب و رنگت چه شد ای لاله ی نعمانی من                  

من یکی مرغ غزلخوان تو بودم، چه فتاد                      

که دگر گوش ندادی به نواخوانی من                          

گنج خود خواندیم و رفتی وبگذاشتیم                         

ای عجب بعد تو با   کیست نگهبانی من؟!   

پروین اعتصامی