فرزندان قابیلی

سلام عارف من،حاکم من،صاحب من!

دنیای عجیبی است یکی ناله از تواضع زند و یکی دم از جهالت!

یکی بی اعتناست و التفاتی نکند و یکی دمادم در پی جماعت!

یکی زند نون دیگری و یکی آرزوی لقمه در دل دارد!

یکی عاشق است و دیگر معشوق توجهی ندارد !

یکی در پی رضایت و یکی در پی زمامت!

صاحب من گریانم گریان از تنهایی و تواضع تو! خدایم چقدر غریبی روی زمین چقدر تنهایی در این ضمیر. دوست دارم هارو لایقی خداجون تو بزرگی و ما کوچک تو حاکمی و ما نادان تو بخشنده و ما بی گذشت خداجون هرچه اوصاف داری ،بینی خلاف آن در این دیار عجب نباشد که فرزندان قابیلی بینی...