قوم به حج رفته

نمیتونیم که بجونبیم دست و پامون گیر انگار    

                   نه تکونی نه هوایی لحظه و هر لحظه تکرار 

فکرمون مچاله مونده تنمون پیچیده توهم      

                  ایدمون بی افق و تار نفسا میمیره کم کم 

دلم از اینجا گرفته از سکوت از نپریدن          

                  روز وشب تو کنجه پیله نه عبور و نه رسیدن 

دلم از اینجا گرفته این جهان تازگی می خواد    

                   تب وتابو ماجرایی واسه زندگی می خواد  

پیله رو باید درید و دلو زد به موج و دریا         

                   شوق پروانگی اموخت واسه لمس روح فردا 

باید از اینجا رها شد یه نفس شد عشق، آواز    

                   از نشستن ها گذشت و پر کشید تا اوج پرواز  

ای قوم به حج رفته کجائید،کجائید

                 معشوق همین جاست بیائید بیائید  

یک دسته گل کو گر آن باغ بدیدید یک گوهر جان کو گر از قهر خدائید