ضیراب

خسته ام و دلگیر از این ادعا                     

              نالم از هرچه تزویر و ریا  

بشنو از من این داستان پر محتوا              

                      شاید که باشد در تو رنج بی انتها

کبک مدعی طاووس چشد                      

                       گرگ و میش منت لاشه کشد 

هرکس زند ضیراب دیگری                     

             پله یابد بر روی سر دیگری 

فکر صرف در سر می پروراند                 

              التفاتی به خود و دیگری ندارد 

خنجر ز پشت زند گوید راه من              

             سبقت را پیشه کرده چون ماشین ون 

خلاصه این است داستان این روزگار   

             ضجه زدیم که نباشد این روند و روزگار 

اما نشد توجهی و بی اعتنایی چاره شد  

              گویی پنبه با تمام یال و کوپال در گوش شد